ខែតុលា 28, 2011 
ដោយ សេង ឌីណា
ថ្ងៃ ព្រហស្បតិ៍ 27 តុលា 2011
RFI
ស្តាប់បទអត្ថាធិប្បាយរបស់ សេង ឌីណា (10:56)
នៅក្នុងចំណោមអតីតមេដឹកនាំខ្មែរក្រហម ដែល ត្រូវបានអង្គជំនុំជម្រះវិសាមញ្ញធ្វើការចោទប្រកាន់ និងឃុំខ្លួន ឌុច គឺជាមនុស្សទីមួយ ដែលត្រូវបានតុលាការសម្រេចផ្តន្ទាទោស ពីបទឧក្រិដ្ឋក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម។ ថ្វីដ្បិតតែ ឌុច មិនមែនជាមេដឹកនាំជាន់ខ្ពស់ ក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ក៏ប៉ុន្តែ ឌុច ជាមេគុកទួលស្លែង ជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងការធ្វើទារុណកម្ម និងសម្លាប់មនុស្សជាង ១ម៉ឺន ២ពាន់នាក់។ តើ ឌុច ជានរណា?
កាំង ហ្កេចអ៊ាវ ហៅ ឌុច កាលនៅ ពីក្មេង (រូបថតឯកសារ)
ឌុច មានឈ្មោះដើមថា កាំង ហ្កេចអ៊ាវ កើតនៅថ្ងៃទី១៧ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៤២ នៅភូមិពៅវើយ ឃុំពាមបាង ស្រុកស្ទោង ខេត្តកំពង់ធំ។ កាំង ហ្កេចអ៊ាវ ជាកូនកាត់ចិន មានបងប្អូនបង្កើត ៥នាក់ នៅក្នុងត្រកូលជាកសិករក្រីក្រ។
ការសិក្សា និងអាជីពជាគ្រូបង្រៀន
ក្រោយពីប្រឡងជាប់បាក់អង នៅកំពង់ធំ កាំង ហ្កេចអ៊ាវ បានមករៀននៅវិទ្យាល័យដ៏ល្បីល្បាញមួយ ក្នុងក្រុងភ្នំពេញ គឺវិទ្យាល័យព្រះស៊ីសុវត្ថិ ហើយបានស្នាក់នៅវត្តឧណ្ណាឡោម។
នៅឆ្នាំ១៩៦៤ កាំង ហ្កេចអ៊ាវ បានប្រឡងជាប់បាក់ឌុប ដោយជាប់ជាសិស្សឆ្នើមទូទាំងប្រទេសផ្នែកគណិតវិទ្យា។ បន្ទាប់មក កាំង ហ្កេចអ៊ាវ បានទៅចូលរៀននៅវិទ្យាស្ថានគរុកោសល្យ នៅជិតវិមានឯករាជ្យ។
នៅឆ្នាំ១៩៦៥ កាំង ហ្កេចអ៊ាវ បានចេញទៅធ្វើគ្រូបង្រៀនផ្នែកគណិតវិទ្យា រូបវិទ្យា និងគីមីវិទ្យា នៅវិទ្យាល័យស្គន់ ខេត្តកំពង់ធំ។ អ្នកដែលធ្លាប់រៀនជាមួយ កាំង ហ្កេចអ៊ាវ បានឲ្យដឹងថា កាំង ហ្កេចអ៊ាវ គឺជាគ្រូម្នាក់ដែលមានចរិតស្លូតបូត រាក់ទាក់ មិនចេះវាយឫក និងស្និទ្ធស្នាលជាមួយសិស្ស ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យសិស្សស្រលាញ់ ចូលចិត្តគ្រប់ៗគ្នា។
ការចូលបក្សកុម្មុយនិស្ត
ពេលស្នាក់នៅរៀនក្នុងក្រុងភ្នំពេញ កាំង ហ្កេចអ៊ាវ ដែលជាកូនចៅកសិករក្រីក្រ បានមើលឃើញពីគម្លាតយ៉ាងឆ្ងាយរវាងអ្នកក្រ និងអ្នកមាន។ ពេលនោះហើយ ដែល កាំង ហ្កេចអ៊ាវ ចាប់ផ្តើមមានគំនិតស្អប់ខ្ពើមវណ្ណៈសក្តិភូមិ ហើយស្រឡាញ់ចូលចិត្តគំនិតកុម្មុយនិស្ត។
ម្យ៉ាងទៀត កាលពីពេលកំពុងរៀននៅវិទ្យាស្ថានគរុកោសល្យ កាំង ហ្កេចអ៊ាវ បានស្គាល់ជនកុម្មុយនិស្តដ៏សំខាន់ម្នាក់ គឺ សុន សេន ដែលពេលនោះជានាយកវិទ្យាស្ថាន ហើយដែលក្រោយមកបានក្លាយជារដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងការពារជាតិនៃរបបខ្មែរក្រហម។
នៅឆ្នាំ១៩៦៧ នៅពេលធ្វើជាគ្រូបង្រៀននៅកំពង់ធំ កាំង ហ្កេចអ៊ាវ ក៏បានចូលជាសមាជិកបក្សកុម្មុយនិស្តកម្ពុជា ហើយបានស្គាល់ ទង់ សេងហឿន ដែលក្រោយមកបានក្លាយទៅជាជំនួយការរបស់ ឌុច នៅគុកទួលស្លែង។
នៅឆ្នាំដដែលនោះ កាំង ហ្កេចអ៊ាវ ត្រូវបានប៉ូលិសនៃរដ្ឋាភិបាលសង្គមរាស្រ្តនិយមចាប់ខ្លួន យកទៅដាក់គុកព្រៃស នៅភ្នំពេញ។ នៅក្នុងគុក កាំង ហ្កេចអ៊ាវ បានជួបជាមួយ ម៉ម ណៃ ហៅ ចាន់ ដែលក្រោយមកបានក្លាយទៅជាអនុប្រធានរបស់ ឌុច នៅគុកទួលស្លែង។
ក្រោយរដ្ឋប្រហារ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩៧០ កាំង ហ្កេចអ៊ាវ ត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលថ្មីលើកលែងទោស។ ចេញពីគុក កាំង ហ្កេចអ៊ាវ មិនបានវិលត្រឡប់ទៅកំពង់ធំវិញទេ ប៉ុន្តែ ត្រឡប់ទៅស្នាក់នៅក្នុងវត្តឧណ្ណាឡោម ដែលជាកន្លែងធ្លាប់ស្នាក់នៅ កាលនៅជាសិស្ស។
អតីតព្រះសង្ឃនៅវត្តឧណ្ណាឡោម ដែលជាមិត្តជិតស្និទ្ធិរបស់ កាំង ហ្កេចអ៊ាវ បានឲ្យដឹងថា អ្នកនៅវត្តឧណ្ណាឡោម អ្នកណាក៏ដឹងដែរថា កាំង ហ្កេចអ៊ាវ គឺជាខ្មែរក្រហម។ កាំង ហ្កេចអ៊ាវ ដែលមានឈ្មោះក្រៅមួយទៀតថា គៀវ មានទំនាក់ទំនងយ៉ាងជិតស្និទ្ធិជាមួយ ខៀវ សំផន ជាមួយ ជួន ជឿន និងជាពិសេស ជាមួយ សុក ធួក ហៅ វ៉ន វ៉េត ដែលសុទ្ធសឹងតែបានក្លាយជាមេដឹកនាំជាន់ខ្ពស់នៃរបបខ្មែរក្រហម (ខៀវ សំផន ក្លាយជាប្រមុខរដ្ឋ ជួន ជឿន ក្លាយជារដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងសុខាភិបាល និងវ៉ន វ៉េត ក្លាយជារដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងសេដ្ឋកិច្ច)។
ការរត់ចូលព្រៃធ្វើបដិវត្តន៍
នៅឆ្នាំ១៩៧៣ កាំង ហ្កេចអ៊ាវ បានរត់ចេញពីភ្នំពេញ ទៅចូលរួមតស៊ូជាមួយខ្មែរក្រហម នៅក្នុងព្រៃ ស្ថិតនៅតាមបណ្តោយជួរភ្នំក្រវ៉ាញ។ កាំង ហ្កេចអ៊ាវ បានចាប់ផ្តើមប្រើឈ្មោះបដិវត្តន៍ថា ឌុច ហើយត្រូវបាន វ៉ន វ៉េត តែងតាំងឲ្យធ្វើជាមេគុក ដែលមានលេខសម្ងាត់ថា ម១៣ ស្ថិតនៅឃុំអមលាំង ខេត្តកំពង់ស្ពឺ។ ក្រោយមក ឌុច បានបង្កើតគុកមួយទៀត ដែលមានលេខសម្ងាត់ថា ម៩៩ ស្ថិតនៅជើងភ្នំឱរ៉ាល់។
បើទោះជាពេលនោះ ពួកខ្មែរក្រហមនៅមិនទាន់ឡើងកាន់អំណាចក៏ដោយ តែគុកដែល ឌុច កាន់កាប់ មានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងតំបន់រំដោះ ដូចនេះស្ថិតនៅក្រោមអំណាចខ្មែរក្រហមពេញទី។ មានអ្នកទោសរាប់ម៉ឺននាក់បានជាប់នៅគុកទាំងពីរខាងលើនេះ។ គឺចាប់ពេលនោះហើយដែល ឌុច បានចាប់ផ្តើមដកពិសោធន៍របៀបធ្វើទារុណកម្មសួរចម្លើយអ្នកទោស។
ក្នុងពេលនៅតស៊ូក្នុងព្រៃ ឌុច បានរៀបការជាមួយនឹង ឈឹម សុផល ហៅ រ៉ុម ដែលរស់នៅក្នុងភូមិមួយ ក្បែរកន្លែង ឌុច ធ្វើការ។
នៅក្រោមរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ
ក្រោយពេលដែលខ្មែរក្រហមបានឡើងកាន់អំណាច នៅថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥ ឌុច ត្រូវបានតែងតាំងឲ្យធ្វើជាប្រធានមន្ទីរសន្តិសុខ ស២១ ហៅ គុកទួលស្លែង នៅក្រុងភ្នំពេញ។
យោងតាមឯកសារនៅគុកទួលស្លែង ដែលបច្ចុប្បន្នរក្សាទុកដោយ មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា ថ្នាក់លើរបស់ ឌុច គឺ សុន សេន ហៅ ខៀវ អតីតគ្រូបង្រៀនរបស់ ឌុច នៅវិទ្យាស្ថានគរុកោសល្យ និង នួន ជា ហៅ បងនួន អនុលេខាបក្សកុម្មុយនិស្តកម្ពុជា។ នៅក្នុងឯកសារទាំងនេះ គេឃើញមានហត្ថលេខារបស់ ឌុច លើកំណត់ហេតុបញ្ជូនទៅថ្នាក់លើ និងចំណាររបស់ ឌុច បញ្ជាឲ្យអ្នកនៅក្រោមបង្គាប់ ធ្វើទារុណកម្ម និងសម្លាប់អ្នកទោសជាដើម។
នៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៧៨ ដល់ដើមឆ្នាំ១៩៧៩ គឺជារយៈពេលដែលខ្មែរក្រហមបង្កើនប្រតិបត្តិការបោសសំអាតផ្ទៃក្នុង បក្សខ្លាំងក្លាជាងគេ។ ក្នុងពេលនោះ មន្រ្តីកម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមយ៉ាងច្រើនត្រូវបានចាប់បញ្ជូនទៅឲ្យ ឌុច ធ្វើទារុណកម្មសួរចម្លើយនៅគុកទួលស្លែង។ ឌុច បានរៀបចំចងក្រងឯកសារជាច្រើនស្តីពីប្រវត្តិរូប និងចម្លើយសារភាពរបស់អ្នកទោស។ គឺឯកសារទាំងនេះហើយ ដែលបានក្លាយទៅជាភស្តុតាងយ៉ាងសំខាន់ ក្នុងការស៊ើបអង្កេតរបស់តុលាការ ខ្មែរក្រហម។
ក្រោយការដួលរលំនៃរបបខ្មែរក្រហម
នៅព្រឹកថ្ងៃទី៧ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៧៩ ឌុច ស្ថិតក្នុងចំណោមមន្រ្តីកម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមចុងក្រោយគេបង្អស់ ដែលបានរត់ចេញពីភ្នំពេញ។ ឌុច បានទៅដល់ប្រទេសថៃនៅអំឡុងខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៧៩។ នៅក្នុងអំឡុងពេលនោះ មិនសូវមានព័ត៌មានច្បាស់លាស់សរសេរពីជីវិតរបស់ ឌុច នោះទេ។ នៅក្នុងឯកសារខ្លះ ដូចជា សៀវភៅរបស់លោក Nic Danlop ដែលមានចំណងជើងថា “The Lost Executioner” ឬ ពេជ្ឈឃាតបាត់ខ្លួន បានសរសេរថា ឌុច បានទៅនៅជួបជុំគ្រួសាររបស់គាត់នៅក្នុងព្រៃ ស្ថិតក្នុងស្រុកសំឡូត។ ឌុច ត្រូវបាន បងទីពីរ នួន ជា ដកតំណែងក្នុងហេតុផលថា ឌុច មិនបានកម្ទេចឯកសារនៅគុកទួលស្លែងឲ្យអស់មុននឹងរត់ចេញពីភ្នំពេញ។ ក្រោយមក ឌុច បានទៅធ្វើជាគ្រូបង្រៀនភាសាអង់គ្លេស និងគណិតវិទ្យា នៅសាលារៀនមួយ ក្នុងជំរំជនភៀសខ្លួនស្ថិតក្នុងទឹកដីថៃ។
នៅឆ្នាំ១៩៨៦ ឌុច ត្រូវបានមេដឹកនាំខ្មែរក្រហមបញ្ជូនឲ្យទៅធ្វើជាគ្រូបង្រៀនភាសាខ្មែរ នៅវិទ្យាស្ថានភាសាបរទេសក្រុងប៉េកាំង ប្រទេសចិន។ មួយឆ្នាំក្រោយមក ឌុច បានវិលត្រឡប់មកប្រទេសថៃវិញ ហើយបានដូរឈ្មោះទៅជា ហង្ស ពិន វិញ។ ឌុច បានទៅបម្រើការនៅការិយាល័យរបស់ ប៉ុល ពត ដែលស្ថិតនៅក្នុងជំរំ៥០៥។
ក្រោយកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាព ក្រុងប៉ារីស ២៣ តុលា ១៩៩១ ឌុច បាននាំគ្រួសារទៅរស់នៅភូមិផ្គាំ ស្រុកស្វាយចេក ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។ ឌុច បានវិលត្រឡប់ទៅប្រកបរបរជាគ្រូបង្រៀនវិញ។ នៅឆ្នាំ១៩៩៥ ក្រោយពី រ៉ុម ជាប្រពន្ធបានស្លាប់ដោយសង្រ្គាម ឌុច បានសុំផ្លាស់ទៅបង្រៀននៅអនុវិទ្យាល័យស្វាយចេកវិញ។ គឺនៅពេលនោះហើយ ដែល ឌុច បានថ្វាយខ្លួនជឿព្រះយេស៊ូវ ហើយទទួលពិធីជ្រមុជទឹក។ បន្ទាប់មក ឌុច បានក្លាយទៅជាគ្រូគង្វាលជំនួយ នៅក្នុងព្រះវិហារមួយឈ្មោះ Golden Western Cambodian Christian Church។
នៅឆ្នាំ១៩៩៧ ក្រោយពីមានការបែកបាក់នៅក្នុងចំណោមជួរថ្នាក់ដឹកនាំខ្មែរក្រហម ឌុច បានរត់ចេញពីស្វាយចេក ទៅកាន់ប្រទេសថៃ។ ឌុច បានបម្រើការក្នុងអង្គការមនុស្សធម៌ផ្នែកសុខាភិបាលមួយ នៅក្នុងជំរំ Ban Ma Muang។ រហូតដល់ឆ្នាំ១៩៩៨ ទើប ឌុច ត្រឡប់មកប្រទេសកម្ពុជាវិញ ប៉ុន្តែ ដោយខ្លាចគេស្គាល់អត្តសញ្ញាណរបស់ខ្លួនថាជាអតីតមេគុកទួលស្លែង ឌុច មិនបានត្រឡប់ទៅស្រុកស្វាយចេកវិញទេ។ ឌុច បានទៅធ្វើការឲ្យអង្គការគ្រីស្ទានមួយ ឈ្មោះ World Vision នៅស្រុករតនមណ្ឌល ខេត្តបាត់ដំបង។
ការចាប់ខ្លួន
នៅឆ្នាំ១៩៩៩ អ្នកកាសែតបរទេសពីររូប គឺ Nate Thayer និង Nic Dunlop បានទៅជួបសម្ភាសជាមួយ ឌុច។ ក្រោយពីបទសម្ភាសន៍នេះត្រូវបានចុះផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្តី សេដ្ឋកិច្ចចុងបូព៌ា (ឬតាមភាសាអង់គ្លេសថា Far Eastern Economic Review) ឌុច ក៏បានចូលសារភាព ប្រគល់ខ្លួនឲ្យអាជ្ញាធររដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា។ ចាប់ពីពេលនោះមក ឌុច ត្រូវបានគេចាប់ឃុំខ្លួននៅក្នុងមន្ទីរឃុំខ្លួននៃតុលាការយោធា ក្នុងក្រុងភ្នំពេញ។
នៅថ្ងៃទី៣១ កក្កដា ឆ្នាំ២០០៧ ឌុច ត្រូវបានផ្ទេរពីមន្ទីរឃុំឃាំងនៃតុលាការយោធា ទៅឲ្យអង្គជំនុំជម្រះវិសាមញ្ញ ទទួលបន្ទុកជំនុំជម្រះអតីតមេដឹកនាំខ្មែរក្រហមវិញ។ ឌុច ត្រូវបានតុលាការពិសេសធ្វើការចោទប្រកាន់ជាផ្លូវការពីបទ ឧក្រិដ្ឋកម្មប្រឆាំងមនុស្សជាតិ។ ថ្វីដ្បិតតែ ឌុច មិនមែនជាអតីតមេដឹកនាំជាន់ខ្ពស់នៃរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ប៉ុន្តែ ក្នុងឋានៈជាប្រធានគុកទួលស្លែង ដែលជាកន្លែងធ្វើទារុណកម្ម និងសម្លាប់មនុស្សយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់នោះ ឌុច ត្រូវបានចាត់បញ្ជូលក្នុងចំណោម “អ្នកដែលមានការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់បំផុត ចំពោះឧក្រិដ្ឋកម្ម នៅក្នុងរបបខ្មែរក្រហម” ដូចដែលមានចែងនៅក្នុងមាត្រា១ នៃច្បាប់ស្តីពីការបង្កើតអង្គជំនុំជម្រះវិសាមញ្ញ។
ឌុច សារភាពកំហុស តុលាការសម្រាលទោសត្រឹមជាប់គុក ៣៥ឆ្នាំ
នៅថ្ងៃទី២៦ កក្កដា ២០១០ អង្គជំនុំជម្រះវិសាមញ្ញ ទទួលបន្ទុកជំនុំជម្រះមេដឹកនាំខ្មែរក្រហមបានប្រកាសសាលក្រម សម្រេចឲ្យ កាំង ហ្កេចអាវ ហៅ ឌុច ជាប់ពិរុទ្ធពីបទឧក្រិដ្ឋកម្មប្រឆាំងមនុស្សជាតិ និងការបំពារបំពានយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរលើអនុសញ្ញាទីក្រុងហ្សឺណែវ ឆ្នាំ១៩៤៩។ ក៏ប៉ុន្តែ ដោយ ឌុច បានសារភាពកំហុស និងបានសហការជាមួយតុលាការ ចៅក្រមបានសម្រេចផ្តន្ទាទោស ឌុច ឲ្យជាប់ពន្ធនាគារតែ ៣៥ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។
ពីរយៈពេល ៣៥ឆ្នាំនេះ ត្រូវកាត់បន្ថយ ៥ឆ្នាំ បន្ថែមទៀត ដោយតុលាការយល់ឃើញថា ការឃុំខ្លួនឌុច នៅក្នុងតុលាការយោធាកម្ពុជា ពីឆ្នាំ១៩៩៩ គឺជាការឃុំខ្លួនខុសនីតិវិធី។ ទីបញ្ចប់ ទោសរបស់ ឌុច នៅសល់តែ ៣០ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ដោយគិតចាប់ពីថ្ងៃចាប់ខ្លួន ពោលគឺពីឆ្នាំ១៩៩៩មក។
បើរាប់ពីថ្ងៃប្រកាសសាលក្រម ឌុច នឹងត្រូវជាប់ពន្ធនាគាររយៈពេលតែជាង ១៨ឆ្នាំទៀតប៉ុណ្ណោះ។ ដល់ពេលផុតទោស ឌុច នឹងមានអាយុ ៨៦ឆ្នាំ។ ប្រសិនបើ ឌុច អាចនៅរស់លើសពី ៨៦ឆ្នាំ ឌុច នឹងអាចដើរចេញពីគុក ហើយអាចរស់នៅដោយមានសេរីភាពវិញបាន។
ហេតុនេះហើយបានជាជនរងគ្រោះបាននាំគ្នាសម្តែងការមិនពេញចិត្តចំពោះការសម្រេចទោសនេះ។ នៅក្រោយពេលប្រកាសសាលក្រម ឌុច ភ្លាម លោក ជុំ ម៉ី អតីតអ្នកទោសគុកទួលស្លែងបានផ្ទុះកំហឹងយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការសម្រេចទោសលើ ឌុច។ លោក ជុំ ម៉ី ទាមទារឲ្យតុលាការកាត់ទោសឲ្យ ឌុច ជាប់គុកអស់មួយជីវិតគាត់សុខចិត្ត។
ដើម្បីជំទាស់នឹងការសម្រេចទោសលើ ឌុច ដោយសាលាដំបូង សហព្រះរាជអាជ្ញា ព្រមទាំងដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី ក៏បានដាក់ពាក្យបណ្តឹងសាទុក្ខទៅកាន់តុលាការកំពូលជាបន្តទៀត។ ក្រោយពីបានបើកសវនាការជំនុំជម្រះ កាលពីចុងខែមីនា ឆ្នាំ២០១១ តុលាការកំពូលគ្រោងនឹងប្រកាសសាលក្រមលើបណ្តឹងសាទុក្ខលើសំណុំរឿង ឌុច នៅមុនដំណាច់ឆ្នាំ។ សេចក្តីសម្រេចរបស់តុលាការកំពូលនេះ គឺជាសេចក្តីសម្រេចបិទផ្លូវតវ៉ា។
ក៏ប៉ុន្តែ លោក វ៉ាន់ ណាត អតីតអ្នកទោសមួយរូប ដែលធ្លាប់ជាប់ឃុំក្នុងគុកទួលស្លែង ប្រាកដជាមិនបានស្តាប់ការសម្រេចចុងក្រោយនេះទេ ដោយលោកបានទទួលមរណភាពដោយជំងឺ កាលពីថ្ងៃ៥ កញ្ញា ២០១១។ ទោះជាយ៉ាងណា លោក វ៉ាន់ ណាត ធ្លាប់បានថ្លែងប្រាប់វិទ្យុបារាំងអន្តរជាតិថា ចំនួនឆ្នាំដែល ឌុច ជាប់គុកមិនសំខាន់ទេ សម្រាប់រូបលោក។ អ្វីដែលសំខាន់ គឺនៅត្រង់ថា តើ ឌុច ខ្លួនឯងដឹងខ្លួនខុស ឬអត់?
Camnews 
ដេកវត្ត ធ្វើគ្រូបង្រៀនថ្នាក់សាស្រ្តាចារ្យ ដ៏ស្លូតបូតម្នាក់ បែ្រជាក្លាយទៅជាឃាតករបាតដៃប្រឡាក់ឈាម ទៅជាមេគុកឯណាមិនដឺង។ គិតទៅមនុស្សមិនអាចវិនិច្ឆ័យសំបកក្រៅបានមែន។ហេតុអ្វីខ្មែរក្រហមគ្រាក់ៗភាគច្រើនចេញពីគ្រូបង្រៀនសីុដីស ទៅសីុឈាមមនុស្សទៅវិញន ខ្ញុំឆ្ងល់ដល់ហើយ។ ថាមានកំហឹងក៏មិនសម បើប្រាក់ខែសាស្រ្តាចារ្យសម័យនោះខ្ពស់ណាស់ដែរ បងខ្ញុុំគ្រាន់ជាគ្រូបង្រៀនស្រុកស្រែក៏មានជីវភាពខ្ពស់គូរសមដែរ សីុតែប្រាក់ខែចិញ្ចឹមមាន់ទាបន្ថែមរស់មួយគ្រួសារធំ ថែមទាំងផ្គត់ផ្គង់ប្អូនៗរៀនបានតំរេះគួរសមដែរ។
បើតាមខ្ញុំយល់គឺខូចតែម្តង ប្រហែលជាគំនុុំជាតិសាសន៍ ឈានដល់ប្រល័យពួជសាសន៍តែម្តង។ នេះបានកើតលើដីខ្មែរ ធាត់ធំលើដីខ្មែរ បំផ្លាញខ្មែរតែម្តង មិនដូចកូនកាត់ខ្ញុំសោះអាណិតស្រឡាញ់ខ្មែរ ទុកទឹកដីខ្មែរជាអ្នកមានគុណជាទីកន្លែងផ្តល់កំណើត បើមិនបានជួយអ្វីជាដុំកំភួនកុំជួយបំផ្លាញរបៀបនេះព្រះប្រោសមិនរួចទេលោកអៀវអើយ។
ប៉ុន្តែគ្រាន់បើបន្តិច ដោយចេះសារភាព គ្រាន់បើជាងពពូកខ្មែរក្រហមគ្រាក់ដទៃទៀត មិនទទួលខុសត្រូវ មិនបញ្ចេញឫកក្លាហានដូចពេលសម្លាប់រាស្រ្តសោះ។
ចំណែកមួយនៃការសំលាប់រង្គាលបង្កឡើងដោយកំហឹងវណ្ណះ មូលហេតុមកពីអ្នកដឹកនាំរបស់យើង ធ្វើឪ្យសង្គមមានគំលាតវណ្ណះធំពេក ហៅថា inequity ហេតុការនេះក៏កំពុងតែកើតឡើងនាពេលសព្វថ្ងៃដែរ នៅពេលណាមួយនឹងឈានទៅដល់ជំលោះវណ្ណះដូច ហ្គាដាហ្វី ឬក៏អាចទៅដល់វិនាសកម្មប្រល័យពូជសាសន៏ដូច កាំង ហ្គេចអៀវ ។ សូមសម្តេចតេជោមេត្តាពិចារណា នឹងបង្អន់ល្បឿនពុករលួយបន្តិចទៅ កុំឪ្យគំលាតវណ្ណះធំពេក ..
គំនុំវណ្ណះខ្មោចអី គុកទួលស្លែងភាគច្រើនពួកអាខ្មែរក្រហម វាសម្លាប់គ្នាវា ពោលគឺអាពួក ១៧ មេសា។
Because of shortsightedness-callousness and powerful of foolish without the right consideration.We have to learn to understand about our cullture dieases that brought our country to communist.Even though,today our leadership is one of them while our country never get off from woes.If the vain old king did not allowed the foreigner to get involved such as China and Vietman in our coutry,we would be fine by now.In the past our old king used to the Veitkong suporters and spread them in the border of our country and get into country by king father.So we need to fiqure out about the situation in our country by ourself.
Message
CUnkalnaeBlenaH Kat;RbEhl CaKitfa sgÁmenaHGñkRk KWRkKab;dI cMENkGñkmanvij KWmanKab;BBk . rIk¾RbEhlmkBIkñúgsm½yenaH Kat;TTYlrgenAkarRbkan;vNѳehIyemIleTA / eRBaHfaenAsmy½enaHKat;CasisS Edlrs;enAkñúgvtþ . ehtuenHehIy eTIbKat;sMerccitþeFIVEbbenH . RbEhlCaKat;cg;eGaysgÁmnasm½yenaH minfaGñkRkrIGñkmanenaHeT KWmansiTæesµIr²Kañ . EtnrNaeTAdwgEbrCakøayeTACakarkab;sMlab; RbCaBlrdæExµrdUcKañGs;CaeRcInGñkeTAvij ¡
ទាំងអស់នេះពុំមែនជាកំហុសឌុចទេ បើកាលណោះប្រជាពលរដ្ឋកុំនាំគ្នារត់ចូលព្រៃតាម សម្តេចឪ ជួយវៀតកុងវៃផ្តួលរំលំរំលាយស្រុកទេសខ្លួនឯង ក៏គ្មានបដិវត្តលីលាដែរ។ ដោយសារភាពល្ង់ខ្លៅរបស់ខ្មែរស្រុកស្រែចំការនេះហើយ អូសទាញវាសនាខ្លួនឯង ទៅរក ភាពវាសនទាំងអស់គ្នា។ ការជឿតាមគេ ធ្វើតាមគេ អនុវត្តតាមគេ ឌុចនៅក្នុង ចំណោមនោះដែរ៕
ឌុចមិនមែនជាជនល្ងង់ខ្លៅទេ ឌុចជាសាស្ត្រាចារ្យគណិតវិទ្យា ជាបញ្ញវន្ត ម្នាក់ មិនមែនជាមនុស្សធម្មតានោះទេ ជាកូនកាត់ចិនយួនដ៏មានប្រាជ្ញាភ្លឺស្វាង មិនមែនចេះតែជឿតាមគេផ្តេសផ្តាស។ ហើយសុភាពបុរសក្លែងក្លាយដូចឌុចនឹងបក្សពួក នេះឯងដែលបោកអ្នកស្រែចំការខ្មែរនោះ។ មិនត្រឹមបោកអ្នកស្រែខ្មែរទេ កៀងគរបានទាំងសាស្រ្តាចារ្យ សិស្សនិងនិស្សិត មួយចំនួនធំ យកទៅសម្លាប់ចោល ដោយជឿសាស្រ្តាចារ្យ ចចកពាក់ស្បែកលាធុនឌុចនេះ។ ធ្វើឲ្យខ្មែរមិនទុកចិត្តគ្នារហូតដល់សព្វថ្ងៃ។
និយាយរួមកាំង ហ្គេកអ៊ាវ ជាខ្មោចឆៅ ជាជនបង្កប់សីុបាយខ្មែរ បំរើបរទេស ដល់ជឿសាសនា រាងដឺងខ្លួនទើបមកសារភាព។ សូមឲ្យឃាតករសម្លាប់ខ្មែរ បំផ្លាញខ្មែរ ដោយផ្ទាល់ក្តី ដោយប្រយោលក្តី ចេញមុខឬលាក់មុខ គូរតែសារភាពក្រែងព្រះលើកលែងទោសឲ្យខ្លះ បើពុំនោះច្បាស់ជារស់ក៏ពិបាក ស្លាប់ពិបាកជាមួយនិងការលងរបស់ព្រលឹងខ្មោចរាល់ថ្ងៃ និងការជេរដាក់បណ្តាសារ របស់ក្រុមគ្រួសារជនរងគ្រោះ។
ខ្មែសុទ្ធនិយាយត្រូវ។ រឿងមិនគួរឲ្យជឿមានច្រើនណាស់ ដូចជាសាស្រ្តាចារ្យវិទ្យាល័យព្រះសីហនុជាច្រើនរូបបានចូលព្រៃទៅធ្វើខ្មែរក្រហម ខ្លះនៅជាជនបង្កប់ បានខ្ញុំដឺង ព្រោះពួកគេជាគ្រូខ្ញុំ់ ខ្លះបង្រៀនដល់ឆ្នាំ៧៥ ដាច់លននល់គេកៀរខ្ញុំចេញពីខេត្ត ស្រាប់ឃើញគ្រូខ្លះបង់កក្រមាកាន់កាំភ្លើងេជិះមូ៉តូត្រេចុុះត្រេឡើង ខ្ញុំស្រឡាំងកាំងស្ទើរមិនជឿខ្លួនឯង ខ្ញុំបានទាំងហៅគាត់ៗធ្វើមិនស្គាល់ ខ្ញុុំ ទើបខ្ញុំឆ្ងល់ផងសង្ស័យថាបែបមិនស្រួលទេដឹង។ ក្នុងកំឡុងឆ្នាំ៧៦ទៅ៧៧ គ្រូៗដែលមិនចូលខ្មែរក្រហមបាត់ខ្លួនតាមការស្នើទៅរៀនសូត្រ ដល់ចុង៧៧គ្រូកម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមបាត់ខ្លួនបន្តបន្ទាប់ ទាល់ែតរលីង នេះខ្ញុំនិយាយពីតំបន់ខ្ញុំរស់នៅ។
ដល់ពេលដាច់ប៉ុលពត ខ្ញុំពុំដែលបានជួបលោកគ្រូ អ្នកគ្រូជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំឡើយ បងប្រុសបងស្រីជាទីគោរពនិងស្រឡាញ់ស្មើជីវិតដែលធ្វើគ្រូបង្រៀន ក៏បាត់ដំណឹងសូន្យឈឹងទាល់សព្វថ្ងៃតាមការស្នើទៅរៀនសូត្ររបស់អង្គការចំកួត។
លោកគ្រូ អ្នកគ្រូដែលចូលខ្មែរក្រហមនោះប្រហែលជាចាញ់បោកគេមែន។
ប៉ុន្តែឌុចមិនមែនទេ ហេតុអ្វីបានឌុចរស់ ហើយធ្វើជាមេឃាតករទៀត ឌុចមិនធម្មតាទេ តើគួរឲ្យឆ្ងល់ទេ។ កាលនោះខ្ញុំនៅក្មេងណាស់ មិនបានរៀនជ្រៅជ្រះទើបរួចខ្លួន កុំអីដោយតាមបងប្អូនបាត់ទៅហើយ
មិនពិបាករស់នៅជាក្មេងកំព្រា។ ដូច្នេះខ្ញុំគាំទ្រការកាត់ទោសពួកគេ។
ឌុចជាមនុស្សអាត្មានិយម (Egoism) មិនមែនជាមនុស្សឆ្លាត ជាសែចិនកាត់ ជាជនបង្កប់ស៊ីរូងផ្ទៃក្នុងរបស់ខ្មែរ ហើយបានសម្លាប់មនុស្សស្រេចនិងចិត្ត ក្នុងនាម គាត់សាស្រ្តាចារ្យ។
អ្នកដែលឌុចសម្លាប់ ជាមនុស្សដែលគេបានបញ្ជូលឲ្យមកស្លាប់បាត់ទៅហើយ ដូចខ្មែរ មួយចំហៀងនគររត់តាមសម្តេចឪធ្វើបដិវត្ត មិនមែនជាកំហុសស្តេច ធ្វើបដិវត្តទេ គឺរាស្រ្តល្ងង់ខ្លួនង។
ឌុចក៏មិនខុសនិងសម្តេចឪដែរ បើគ្មានការរត់បះបោចូលព្រៃពីពួកអ្នកស្រុក បើគ្មាន ការគាំទ្រពេញទំហឹងនៃសម្លេងមច្រើន ឌុចក៏មិនបានធ្វើការតាមបញ្ជារដែរ។
សូមលើករឿងស្ពានកោះពេជ្រទៅចុះស្រួលយល់ មនុស្សសា្លប់លើស្ពាន គេមិនអាច យកមេជាងទៅកាត់ទោសទេ។ មនុស្សដែលមិនយល់អំពីស្ពានទាំងអស់គ្នា មិនយល់ ពីភាពណែនតាន់តឹងនៃការប្រើស្ពាននោះវិញទេ ។
ឌុចមិនមែនជាមនុស្សឆ្លាត ដែលមនុស្សទូទៅឲ្យតម្លៃប៉ុនសាស្រ្តាចារ្យ ឌុចគ្រាន់តែ ជា មនុស្សល្ងង់ដែលបានពុលនិងមនោគមក្រហម។
ខ្ញុំយល់មានដើមមានគល់តាមដើមចងនៃសាច់គល់រឿងគឺលើស្តាច់អាចម៏សីហនុតែមួយប៉ុណ្ណោះបើសិនកុំគៀងគរប្រជាជនខ្មែរអោយធ្វើបដិវឌ្ឈន៏ម្ល៉េះសមមិនមានរបបខ្មែរក្រហមដែរហើយតែសីហនុជាស្តេចស្រលាញ់អំនាចស្រលាញ់ស្រីយួនក្តិតស។សុខចិត្តសំលាប់ខ្មែរដើម្បីយួន។សួរថាបើគាត់ស្រលាញ់ជាតិមែនចាំបាច់ធ្វើសង្រ្គាមធ្វើអីនរណាធ្វើធំវាមិនសំខាន់ទេសំខាន់តើការដឹកនាំសំរាប់ជាតិរឺដើម្បីផលប្រយោជន៏ផ្ទាល់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។លន់នល់ធ្វើរដ្ឋប្រហារដើម្បីរំលំស្តេចឆ្កួតដែលចូលដៃជាមួយយួនបើកដៃយួនដាក់ទ័ពស្រុកខ្មែរ។មុននិងចង់វិនិឆ័យទោសរាល់បណ្តាមេខ្មែរក្រហមមិនត្រូវមើលរំលងស្តេចស៊ីហនុសិនទើបត្រូវពីព្រោះគាត់ជាមេគ្រោះធំសំរាប់ខ្មែរ។គាត់មិនមែនខ្សែស្តាច់អង្គរជ័យវរ្ម័នទី7។សុខចិត្តមិនឡើងសោយរាជ្យទោះបីព្រះអង្គត្រូវស្តងរាជពីបិតាក័ដោយ។ព្រោះអង្គយល់ថាអ្នកណាធ្វើស្តេចមិនសំខាន់ទេ។អ្វីដែលសំខាន់ពេលធ្វើជាស្តេចត្រូវចេះស្រលាញ់ប្រជាជននិងការពារបូរណះភាពដែនដី។ដូចនេះហើយព្រះបាទជ័យវរ្មនទី7សុខចិត្តទ្រាំរស់ក្នុងព្រៃអស់រយំពេលដល់ទៅ13ឆ្នាំពេលព្រះយាងត្រលប់មកពីចំបាំងដែលនៅពេលនោះរាជធានីមានរដ្ឋប្រហារលើបិតាព្រះអង្គតែព្រះមិនបានសងសិកវីញទេរឺដណ្តើមអំនាចពីស្តេចក្រោយដែលបានដណ្តើមអំនាចពីបិតាព្រះអង្គ។ខុសពីស្តេចសីហនុដែលចូលខ្លួនសុំគ្រលំជាមួយយួនដែលជាសត្រូវសួពូជខ្មែរ។បើសិនជាសីហនុស្នេហាជាតិមែន។ស្តេចសីហនុគួរតែដេកមើលស្រុកខ្មែរក្រោមការដឹកនាំរបស់លន់នល់និងការគាំទ្រពីអាមេរិក។តើវាជឿនលឿនប៉ុណ្ណាតែសីហនុខ្លាចបាត់របបស្តេចខ្លាចបាត់អំនាចដើរបំផុសបំផុលប្រជាជនអោយចូលព្រៃធ្វើបដិវឌ្ឈន៏ប្រឆាំងលន់នល់។សរុបមកគេត្រូវកាត់ស្តេចក្បត់នេះមុនគេទើបសមពីព្រោះច្បាប់មានហើយអ្នកណាធ្វើខុសមានទោសទាំងអស់មិនថាស្តេចរឺរាស្រ្តសមញទេក្នុងរបបប្រជាធិបតេយ្យ។។ដូចនេះបានជាហើយបានជាលោកនួនជាទាមទារអោយកាត់ទោសសីហនុដែររួមទាំងហ៊ុនសែនទៀតក៏ជាមេខ្មែរក្រហមម្នាក់ដែរដែលបាតដៃប្រលាក់ឈាមប្រជាជនខ្មែរវាល់លាននាក់តាំង1973ដល់2011នេះរួមទាំងបក្សពួកវាមួយចំនួនទៀត។។។។
khmer begger from goverment cambodia: I agree with you much much !!!